ပထမဆံုး စာမ်က္ႏွာမွ ဦးဆံုးေသာ မွာတမ္း

(၁)

“လာပါ မင္းမင္းရယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစတည္းက ေမာင္ေျပာခဲ့တာေပါ့။ မလာပါနဲ႕ဆုိတာကုိ။ ခုေတာ့ ဇြတ္မေလးပဲ စိတ္ဆင္းရဲရျပီ။”

နဖူးကို လက္ညိွဳးေလးနဲ႕ လာထိုးကာ ေျပာလုိက္ေသာ ေမာင့္အား သာမန္အခ်ိန္တြင္ စိတ္ဆိုးမိလိမ့္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခုလုိ အပူလံုးၾကြေနေသာအခ်ိန္တြင္ စိတ္မဆိုးအား။ တကယ္ေတာ့ သူမ ဇြတ္ပူဆာ၍သာ ေမာင္က ကန္႕လန္႕ကန္႕လန္႕ ပါလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဗဒင္ ယၾတာေတြကို အယံုအၾကည္မရိွေသာ ေမာင္က ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္မည္။ မေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ မေကာင္းတာျဖစ္မည္ဟုသာ လက္ခံယံုၾကည္ထားသူျဖစ္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ အလာခရီးတြင္ တျဖစ္ေတာက္ေတာက္။ အၾကားအျမင္ဆရာေရွ႕ေရာက္ေသာအခါတြင္လည္း ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ကုတ္ရွာသည္။ သူမကေတာ့ ဆရာ၏ ေဟာခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီကာ စီးပြားတရိွန္ထိုး တိုးတက္သြားေသာ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွံကို အားက်၍ ေမာင္ႏွင့္သူမအတြက္လည္း ေကာင္းေသာ ရလဒ္မ်ားသာ ေဟာမည္ဟု စိတ္ကူးယဥ္ကာ ေမာင္မၾကိဳက္သည့္ၾကားက ဇြတ္ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

(၂)

“သမီးတို႕ ၂ေယာက္က အသစ္စက္စက္ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြျဖစ္တယ္။ သမီးဘ၀မွာ အမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။ သားသမီးေတြ စည္စည္ပင္ပင္နဲ႕ ျပည့္စံုတဲ့မိသားစုၾကီးအျဖစ္ေပါ့။ သမီးဟာ ဘ၀မွာ ေပးသေလာက္ ျပန္မရတဲ့ ေမတၱာမ်ိဳးေတြပဲ ေတြ႕ခဲ့ရေပမယ့္ ခုသမီးရဲ႕ ခင္ပြန္းနဲ႕ေတြ႕တဲ့အခါ သူဟာ သမီးအတြက္ပဲ ေပးဆပ္ေနဖို႕ အဆင္သင့္ရိွခဲ့တဲ့အတြက္ သမီးဟာ ရယူသူတစ္ေယာက္လိုကုိ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဟုတ္တယ္မလား သမီး။”

သူမတို႕ ၂ဦး အၾကားအျမင္ဆရာေရွ႕ ခပ္က်ံဳ႕က်ံဳ႕ ထိုင္လိုက္ရံုရိွေသးခ်ိန္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားမ်ားေၾကာင့္ သူမ အံ့ၾသ မွင္သက္သြားမိသည္။ သာမန္အားျဖင့္ေတာ့ သူမအေပၚ ေမာင္၏ ၾကင္နာယုယမွဳမ်ားေၾကာင့္ အေၾကာင္းမသိသူဆိုလွ်င္ သမီးရည္းစား အဆင့္ဟုပင္ ထင္မွတ္တတ္ၾက၏။ သူမတို႕ ႏွဳတ္မွ ဇနီးေမာင္ႏွံပါဟု မေျပာသေရြ႕ မသိတတ္ၾက။ ယခုမူ…..အို အၾကားအျမင္ဆရာပဲေလ လူကဲခတ္ တစ္ဖက္ကမ္း ခတ္ေနေတာ့မေပါ့။ ဟူ၍သာ ခပ္တိမ္တိမ္ျပန္ေတြးလို္က္သည္။ ဆရာေဟာခ်က္ေတြ သိပ္မွန္တာပဲ မင္းမင္း။ ငါတို႕အေၾကာင္းကုိ အရင္စံုစမ္းျပီးမွ ေဟာသလားေတာင္ ထင္ရတယ္။ နင္သြားျပီးမွ ငါေျပာတာ မွန္ေၾကာင္းေတြ႕မယ္။ ဟူေသာ သူငယ္ခ်င္းမ၏ စကားကို ျပန္ၾကားေယာင္မိ၏။

“သမီးတို႕ ၂ေယာက္ဟာ အိုေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းၾကရမယ့္ ကံဇာတာမပါဘူး။ ရွင္ကဲြဆိုတာထက္ ေသကဲြ ကဲြၾကရမွာ။”

ေယာင္ကန္းထိတ္လန္႕စြာျဖင့္ ေမာင့္ေျခသန္းေလးကို ဆဲြကိုင္မိသည္။

”ဆရာတတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ ယၾတာစီစဥ္ေပးပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕ဇာတာေတြကတခါတရံ ျပင္မရတတ္ဘူး။ ဆရာတို႕အေနနဲ႕ အခ်ိန္ေရႊ႕ဆိုင္းသြားေအာင္သာ ၾကိဳးစားေပးႏိုင္တယ္။ သမီးတုိ႕ေမာင္ႏွံ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ျမဲျမံၾကေစဖို႕ ၾကိဳးစားၾကပါ။ ကဲ.. ေမးခြန္း ၃ခုေမးႏိုင္တယ္။ဘာသိခ်င္လဲ ေမးၾက”

ျဖဴေဖ်ာ့ေနေသာ သူမ၏ မ်က္ႏွာကို ေမာင္က တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ကာ လက္ဖ်ားမွ အသာဆဲြယူ မတ္တပ္ရပ္ေစသည္။

“မရိွေတာ့ပါဘူးဆရာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကုိ သြားခြင့္ျပဳပါဦးခင္ဗ်”

ထို႕ေနာက္ သူမသည္ မည္သို႕မည္ပံု အျပင္သို႕ ျပန္ေရာက္ခဲ့သည္ မသိေတာ့။ ခုေတာ့ နဖူးကုိ ေမာင္က လက္ညိွဳးေလးထိုးျပီး ေျပာေနတာေတာင္ အခါတိုင္းကဲ့သို႕ ကတ္ကတ္လန္ ရန္ေတြ႕ဖို႕ သတိမရ။

(၃)

မယံုၾကည္ေသာ္လည္း ေမာင္ကေတာ့ ထိုေန႕မွစ၍ သူမကို ပိုလို႕ဂရုစိုက္ခဲ့သည္။ အရာရာ စိတ္ထိခိုက္ ခံစားလြယ္တတ္ေသာ ႏွလံုးေရာဂါသည္ သူမအတြက္ ေမာင္သည္ အားေဆးတစ္ခြက္ေပပဲ။ မိဘမဲ့တစ္ေကာင္ၾကြက္ သူမဘ၀တြင္ ေမာင္သည္သာ အမိ ၊ အဖ၊ တြယ္တာစရာ ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ရပ္တည္ေပးခဲ့၍ ေက်းဇူးတင္ရသည္။ သူမဘ၀ အတိတ္ေတြကခါးလွ၏။ ေမာင္ႏွမမဲ့၊ မိဘ ၂ပါးကြယ္လြန္ေတာ့ ငတ္မြတ္ခဲ့ေသာ အခ်စ္တုိ႕ကုိ ရွာေဖြခဲ့ေသာ္လည္း ရခဲ့ေသာ အခ်စ္မ်ားက သူမအား အရွံဳးေတာထဲသို႕သာ ထုိးသိပ္သြားခဲ့ၾကသည္။ အခ်စ္စစ္စစ္ကို ရွာေဖြခဲ့ေသာ သူမသည္ မ်က္ႏွာမ်ားလွခ်ည့္ ဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခုကုိ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူး၏။ ထိုသို႕ျဖင့္  မိမိကိုယ္ကိုသာ ခ်စ္တတ္ေစရန္ ၾကိဳးစား၍ တည္ျငိမ္ေနခ်ိန္တြင္ ေမာင္ႏွင့္ ဆံုခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ သူမရဲ႕ အတိတ္ခါးခါးတို႕ကုိ ေမာင့္ရဲ႕ အရိပ္မားမားျဖင့္ ျပန္လည္ မိုးေပးျခင္းျဖင့္ အနာဂတ္တို႕ ျပန္လည္ ေတာက္ေျပာင္လာခဲ့ရသည္။ အခ်စ္ကို ငတ္မြတ္စြာ ရွာေဖြြခဲ့ဖူးေသာသူမအတြက္ ေအးျမနားလည္ႏိုင္စြမ္းေသာ ၾကင္နာျမတ္ႏိုးမွဳမ်ားျဖင့္ ေမာင္က ခ်စ္ျပခဲ့သည္။ သူမ၏ အတိတ္တို႕အတြက္လည္း နားလည္ေပးႏိုင္စြမ္းရိွသူျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူမသည္ မေအကို ကပ္ဘိေလေသာ သားငယ္ကဲ့သို႕ ေမာင့္အား တြယ္တာျမတ္ႏိုးမိသည္မွာ ဆန္းေလသည္လား။ ဆန္းသည္အံ့ေတာ့ မထင္ေပ။

“မင္းမင္း ေမာင္တို႕ကုိ ဟုိဆရာေဟာတာ မွတ္မိေသးလား။ ေသကဲြ ကဲြမယ္တဲ့။ ခုၾကည့္စမ္း ေမာင္တို႕ အိမ္ေထာင္သက္ ၂ႏွစ္ခဲြေက်ာ္ျပီ။ ခုေလာက္ဆို မင္းမင္း အစဲြေတြ ျပယ္သင့္ျပီေနာ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မထားနဲ႕။ သူေျပာတဲ့အထဲက ေကာင္းတဲ့ အၾကံေလးေတြယူ။ ဘုရားတရားမေမ့နဲ႕ ဟုတ္ျပီလား။ မင္းမင္းက်န္းမာေရးအတြက္ ေမာင္စိတ္ပူတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကုိ က်င့္ယူမွ၊ ေျပာင္းလဲယူမွ မင္းမင္း က်န္းမာမယ္။ အဲ့ဒါကလည္း ကာယကံရွင္မင္းမင္း အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနတယ္။ ေမာင္ေျပာတာ သေဘာေပါက္လား။ လိမၼာရမယ္ေနာ္။”  

“အင္းပါ…မင္း ၾကိဳးစားပါ့မယ္။ သဘက္ခါ ေမာင့္ေမေမတို႕ဆီသြားရင္ မင္းမင္းလည္း လုိက္ခ်င္တယ္ေမာင္။ မင္းမင္း ေတာင္ၾကီးကုိ မေရာက္တာ ၾကာျပီ။”

“ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ မလိုက္ပါနဲ႕ဦးကြာ။ မိုးေတြက အဆက္မျပတ္ရြာေနတာ။ ဟိုေရာက္ရင္လည္း မင္းမင္း ေလွ်ာက္လည္လို႕ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေမာင္ကလည္း အလုပ္မအား။ မုိးေတြကလည္း ရြာမို႕ မင္းမင္း ပ်င္းေနမွာကြ။ လိမၼာတယ္ေနာ္ ေႏြက်မွ လုိက္ခဲ့။”

“အင္း…အဲ့ဒါဆုိလည္း ျပီးေရာ။ မိုးျခိမ္းရင္ေတာ့ မင္းမင္းတစ္ေယာက္ထဲ ေၾကာက္ေနရေတာ့မွာ။”

ငိုမဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႕ သူမေျပာမိေတာ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာ ညိွဳးလ်သည္။ တကယ္ေတာ့ ၂ေယာက္အတူ ဘ၀ကုိ တည္ေထာင္ျပီ ဆိုကတည္းက မခဲြခြာစဖူးမို႕ ေမာင္လည္း သူမလိုပင္ ၀မ္းနည္းေနရွာမည္။

ေနာက္တစ္ေန႕ေရာက္ေတာ့ နာမည္ၾကီး အမွတ္တံဆိပ္ ပန္းဆီေရာင္ ႏွင့္ လိေမၼာ္ေရာင္ ႏွဳတ္ခမ္းဆီ ၂ဗူးကို ၀ယ္လာျပီး သူမ ႏွဳတ္ခမ္းတြင္ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ တဲြစပ္ဆိုးေပးသည္။

 “ၾကည့္စမ္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လွသြားသလဲလို႕ ။ ႏွဳတ္ခမ္းေလးေတြလည္း အရင္လို ေျခာက္မေနေတာ့ဘူး ေတြ႕လား။ မင္းမင္း ေန႕တိုင္း ႏွဳတ္ခမ္းနီဆိုးျပီး ေမာင့္ကို ေစာင့္ေနေနာ္။  ေမာင္ျပန္လာရင္ ေဟာဒီ့ ႏွဳတ္ခမ္းဖူးေလးနဲ႕ ၾကိဳေန။ သိပ္လွတဲ့ ေမာင့္မိန္းမ။  မိုးျခိမ္းသံ မၾကားရေအာင္ MP3 ထဲမွာ တရားေတြ ေမာင္အျပည့္ထည့္ထားတယ္။ နားၾကပ္ေလးနဲ႕ တပ္ျပီး တရားနာရင္း အိပ္ေနာ္။ သိပ္မၾကာပါဘူးကြာ။ ၆ရက္တင္ပါ။”

“ေမာင္လည္း ကားကို သတိထားေမာင္းေနာ္။ ဟိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း မင္းမင္းကို ဖုန္းဆက္ေပး”

“အိုေက…စိတ္ခ်”

ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ မင္းမင္းအိပ္ေရးပ်က္မွာစိုးတာေၾကာင့္ ညင္သာစြာလွဳပ္ရွားျပီး ရက္တိုခရီးတစ္ခုကို သြားခဲ့တဲ့ ေမာင္ဟာ မင္းမင္းကို ထားျပီး ထာ၀ရထြက္သြားခဲ့လိမ့္မယ္လုိ႕ မင္းမင္း မထင္မွတ္ထားခဲ့ပါ။ ေတာင္ေကြ႕လမ္းမွာ ဘီးေခ်ာ္တိမ္းေမွာက္ျပီး ပဲြခ်င္းျပီး လူ႕ေလာကကို စြန္႕ခြာသြားသူဟာ ေမာင္တဲ့လား။

(၄)

ပဋာေျမလူးသည္ဆုိေသာ ခံစားခ်က္ကို ယခုေတာ့ သူမခံစားဖူးျပီ။ ကံတရားက မ်က္ႏွာသာ မေပးခ်င္ေတာ့ ေမာင္ႏွင့္အတူ ေတာင္တက္လမ္းသို႕ မလုိက္ခဲ့ရယံုမွ်မက ေမာင့္သတင္းၾကားရေတာ့လည္း ေသဆံုးျခင္း လမ္းကို သြားခြင့္မေပးခဲ့။ အတြင္းလူနာအျဖစ္ ေလာကၾကီးႏွင့္ ၄ရက္တာ အဆက္ျပတ္ကာ ေမာင့္စ်ာပနပင္ မမီေလေတာ့ ခါးခဲ့ေသာ အတိတ္ထက္ပင္ ပစၥဳပၸန္က သူမအား က်ဥ္ေလ၏။

အသက္ ၂၅ႏွစ္အရြယ္ မုဆိုးမ ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္မွာ ပစၥည္းဥစၥာေတြ လွ်ံပယ္စြာ က်န္ခဲ့ေတာ့ အခ်စ္ရိပ္တို႕ျဖင့္ မိုးေပးခ်င္သူတို႕ ဒုနဲ႕ေဒး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္စစ္ႏိုင္မွာမို႕လုိ႕လဲ။ ေမာင္ေပးခဲ့တဲ့ အရိပ္စစ္ေအာက္မွာ အခက္ေတာ့ မခ်ိဳးလိုေပ။

မင္းမင္း ခု ေန႕တုိင္း ႏွဳတ္ခမ္းဖူးေလးကို ေဆးဆိုးျပီး လွေအာင္ျပင္ေနတယ္ေမာင္။ ဒါေပမယ့္ တရားေတာ့ ေန႕တုိင္းမနာျဖစ္ဘူး။

စီးကရက္ မီးခုိးေငြ႕ေတြ မွဳတ္ထုတ္ျပီး အေငြ႕ေတြၾကားထဲ ေမာင့္ပံုရိပ္ေဖာ္ၾကည့္ရတာလည္း ေမာင္ မင္းမင္းအနား ရိွသလိုပါပဲ။ စီးကရက္ေသာက္တာ ေမာင္မၾကိဳက္ဘူးလုိ႕ မေျပာရဘူးေနာ္ေမာင္။ အေငြ႕ေတြထဲ ေမာင့္အရိပ္ရွာခြင့္ေလးေတာ့ မင္းမင္းကို ေပးပါ။

ေမာင္နဲ႕ အတူ ေလွ်ာက္သြားဖူးတဲ့ ေနရာေတြ မင္းမင္း သြားတယ္ေလ။ ေမာင္ၾကိဳက္တဲ့ အစာေတြလည္း ေမာင့္ကိုယ္စား စားေပးတယ္။ ေမာင့္အနား ရိွေနသလို ခံစားခ်င္ရင္ေတာ့ မင္းမင္း စီးကရက္ဖြာပစ္လုိက္တာပဲ။ မင္းမင္းေရာဂါ အေျခအေနအရ အဲ့လိုေလွ်ာက္လုပ္မေနသင့္ဘူးတဲ့ ဆရာ၀န္က ဆူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လည္းေမာင္ရယ္ ေမာင့္ကို စိတ္ကူးနဲ႕ ျမင္ေနရရင္ပဲ မင္းမင္း ေက်နပ္လွေပါ့။

ေမာင္၀ယ္ေပးတဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းဆီေလးေတြက ေနာင္ ၃ႏွစ္ၾကာမွ expire ျဖစ္မွာတဲ့။ အဲ့အခ်ိန္ထိ မင္းမင္း ဆိုးခြင့္ရပါ့မလား မေသခ်ာဘူးေမာင္။ ခုေတာ့ ေန႕တုိင္းဆိုးတယ္။ 

မနက္ခင္းတိုင္း ဆြမ္းေလာင္းတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မေတြးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီးေနတယ္။ ေတြးျဖစ္လာတဲ့ အသိကိုသိမိတဲ့အခိုက္မွာေတာ့ စိတ္ၾကည္ႏူးစရာေတြကိုပဲ ရွာၾကံေတြးတယ္။ ၾကံဳလာသမွ် အကူအညီလိုအပ္သူေတြကို မင္းမင္းတတ္ႏိုင္သမွ်ကူတယ္ေလ။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပဲ ဘ၀ေဟာင္းကို စြန္႕ခြာသြားခဲ့တဲ့ ေမာင္က ေနတတ္ေအာင္သာမက ေသတတ္ေအာင္လည္း သင္ေပးသြားတယ္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြက ေျပာၾကတယ္ေမာင္။ ဟုတ္မွာပါ။ ခုဆို မင္းမင္း အခ်ိန္တိုင္း ျဖစ္ပ်က္သေဘာတရားကိုလည္း ပြားမ်ားေနတတ္ခဲ့ျပီ။ 

မင္းမင္းနဲ႕ ေမာင္တို႕က လက္ရိွရခဲ့တဲ့ ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တန္ဖိုးထားျပီး ျမတ္ႏိုး ၾကင္နာ နားလည္မွဳေတြ ေပးခဲ့ၾကျပီးျပီပဲ။ ေနာင္တဆိုတာ ရစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ ေနာ္ေမာင္။ တစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ေယာက္က အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေပးဆပ္ခဲ့ၾကဖူးတာပဲ။ 

ေသတမ္းစာဆိုတာ မင္းမင္းတို႕ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ေတာ္ရံုမေရးၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေကာင္ၾကြက္ မင္းမင္းကေတာ့ေရးခဲ့တယ္။

မင္းမင္းတို႕ ၂ေယာက္ပိုင္တဲ့ အိမ္ေလးကို ေရာင္းခ်ျပီး့ မိဘမဲ့ကေလးေတြ ေနာင္ေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေနရာမွာ အသံုးခ်ဖို႕ အဓိကထား ေရးခဲ့တယ္။ ေမာင္ေက်နပ္ေနမွာပါ။

နိဂံုး

ေသမယ့္အခ်ိန္ကို ပ်မ္းမွ်တြက္ခ်က္လုိ႕ရတဲ့ အေျခအေနကလည္း အနည္းဆံုးေတာ့မင္းမင္းအတြက္ လုပ္သင့္တာေလးေတြ လုပ္သြားခြင့္ရတယ္။

အခ်ိန္မေရြး ေခါက္ကနဲ ေသသြားႏိုင္တဲ့ အေျခအေနကိုလည္း သိေနတာမို႕ မင္းမင္း အိတ္ထဲမွာ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလးေတာ့ အျမဲသယ္သြားတယ္ သိလား။

မင္းမင္း ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ၊ ျဖစ္ခြင့္မရတဲ့ အရာေတြ။ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ အျဖစ္ေတြကို လူေတြ ဖတ္မွာ မဖတ္ဘူး ေသခ်ာမသိတဲ့ ဒိုင္ယာထဲမွာ ေန႕တိုင္းေရးျဖစ္တယ္ေမာင္။

စာအုပ္ေလးရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာ လူတိုင္းျမင္သာတဲ့ စာလံုးေလးနဲ႕ အေရးအၾကီးဆံုးအခ်က္ကို မင္းမင္းေရးထားတယ္။ ဒါမွ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္မိသူက စ်ာပနအတြက္ မင္းမင္းဆႏၵအတိုင္းစီစဥ္ေပးႏိုင္မယ္ေလ။

ကၽြန္မမ်က္ႏွာေပၚတြင္ သနပ္ခါး မိတ္ကပ္မ်ား ရိွေနပါက အသင္တို႕အား ဖယ္ရွားခြင့္ျပဳသည္။ သို႕ေသာ္ ႏွဳတ္ခမ္းနီတစ္စက္ကိုေတာ့ ေက်းဇူးျပဳ၍ ခ်န္ထားေပးလိုပါသည္ လို႕။

ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ေသသည့္တိုင္ေအာင္ ေမာင့္အမွတ္တရဟာ မင္းမင္းနဲ႕အတူ ပါသြားမယ္ဆိုတာပါပဲ။

ၾကည္ျဖဴပိုင္

၂၀ ရက္ ၄ လ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္

ေန႕လည္ ၁နာရီ