Photo Source : Google
(၁)
သူမအၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္ကို
သူကေမးလာခဲ့ေတာ့ အျဖဴေရာင္ဟုရဲရင့္စြာပဲေျဖခဲ့သည္။
ဒုတိယနဲ႕တတိယအၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္ကိုေျပာပါဦးဟု သူကထပ္ေမးျပန္သည္။
အဲ့သည့္ေမးခြန္းမွာေတာ့ သူမအနည္းငယ္ေတြေ၀ခဲ့ရသည္။ အနီေရာင္ဟာ သူမရဲ႕
ဒုတိယအႏွစ္သက္ဆံုးအေရာင္ျဖစ္တတ္သလုိ တခါတရံက်ျပန္ေတာ့ အျပာေရာင္ေလးကလည္းသူမရဲ႕ႏွစ္သက္မွဳမ်ားကုိ
ခိုးယူတတ္ျပန္သည္ေလ။ တတိယအေရာင္ကိုေတာ့ သူမ မဆိုင္းမတြပဲေျဖလိုက္ႏိုင္ပါတယ္
အနက္ေရာင္ပါလို႕။
သူမရဲ႕အေျဖကုိၾကားေတာ့
ရယ္စရာ မပါခဲ့ပါဘဲလ်က္ သူကဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာျပန္သည္။
“နင္ကလည္း
ဘာအထာလဲဟ။ ငါ့စကားထဲမွာ ရယ္စရာပါတယ္လုိ႕ေတာ့ ငါမထင္ပါဘူး။ ဘာေတြမ်ားရယ္ေနရျပန္တာတုန္း”
ေခါင္းေမာ့ရယ္ေနေသာသူက
အရယ္ကိုရပ္ကာ သူမကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာေျပာလာသည္။
“နင့္ကုိငါၾကည့္ေနတာ။
နင္ဟာျပတ္သားမွဳနဲ႕ေတြေ၀မွဳေတြ ဒြန္တဲြေနတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပဲ။
ျပတ္သားလိုက္ရင္လည္း နင့္ထက္ ၂ေယာက္မရိွဘူး။ ေတြေ၀ျငိတြယ္ျပန္ရင္လည္း
ဆင္ေကာ္ေတာင္အရွဳံးေပးရေလာက္ေအာင္ခြာဖို႕ခက္တယ္။ တကယ့္ကို ဂြတီးဂြက် ေကာင္မေလး။
အဲ့သည့္အေခၚအေ၀ၚနဲ႕ နင္ခု၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီနဲ႕ စဥ္းစားမိလို႕ရယ္တာေဟ့။
ရွင္းျပီလားဟ”
သူေျပာမွ
သူမလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္လုိ႕ငံု႕ၾကည့္မိသည္။ ဟင္း…ဒါမ်ားရယ္စရာက်လုိ႕
အာလာဒင္ေဘာင္းဘီၾကိဳက္လုိ႕ အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ျပီး
ရတဲ့ပုိက္ဆံထဲက၀ယ္ထားရတာ။ လူမ်ားသူ႕ရယ္စရာက်လို႕…ဟု မေက်မနပ္ေတြးလိုက္မိသည္။
အေတြးႏွင့္အတူ
ႏွဳတ္ခမ္းစူသြားတဲ့ သူမကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းက သူကေရွ႕တြင္ခ်ထားေသာ လက္ဖက္ရည္ခြက္ကုိ
တခ်ိဳက္တည္း ေမာ့ခ်လိုက္သည္။
“ကဲ…ႏွဳတ္ခမ္းစူေထာ္ေထာ္နဲ႕
ေဒၚစူပုတ္ေလးေရ။ ငါေတာ့ အတန္းတက္ဖို႕သြားေတာ့မယ္ေဟ့။ နင္လည္းစာၾကည့္ေနရင္း
ငိိုက္မေနနဲ႕ဦး” ဟုဆိုကာ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားခဲ့သည္။
ထြက္သြားတဲ့သူ႕ေက်ာျပင္ကုိ
အဓိပၸါယ္မဲ့ ေငးၾကည့္ေနရင္းက ဖတ္လက္စ lecture slide ကုိဆက္ဖတ္ေနမိသည္။ ခဏပါပဲ။
အေတြးတို႕က စာက်က္စရာမလိုေသာဘ၀ ဆီသို႕သာ တ၀ဲလည္လည္။ မ်က္ေစ့ကုိိမွိတ္
ေခါင္းကို ခပ္ျပင္းျပင္းခါရမ္းလုိက္ရင္း စာထဲသို႕သာ
စိတ္ကုိဇြတ္ႏွစ္လုိက္သည္။ First Semester စာေမးပဲြနီးျပီေလ။
(၂)
Part
Time လုပ္ရတာ ပင္ပန္းလွသည္။ စာေမးပဲြနီးျပီမို႕ စာၾကည့္ရခ်ိန္ပိုမ်ားေတာ့
ပိုဆိုးသည္။ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ မေထာင္းသာလွေပမယ့္ မတ္တပ္ၾကာၾကာရပ္တိုင္း
ေနမေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ သူမအတြက္ေတာ့ Part Time လုပ္ေသာ ေန႕ရက္တုိင္းဟာ
ပင္ပန္းလြန္းခဲ့ရတာ။
အဲယားကြန္းမ်ားစြာဖြင့္ထားတဲ့
Hyper Market ၾကီးထဲမွာ တေန႕ကုိ အနည္းဆံုး ၆ နာရီေလာက္ မတ္တပ္ရပ္ရင္း လက္ကိုလည္း
ဇယ္ဆတ္သလုိ မရပ္မနား လွဳပ္ရွားရင္း ပစၥည္းေတြကုိ scan ဖတ္ရေသးတာ။
တခါတရံ
အသက္ၾကီးသူေတြေစ်းလာ၀ယ္လုိ႕ ဆန္အိတ္အေလးၾကီးေတြ
နဲ႕ဆပ္ျပာရည္ပံုးအၾကီးၾကီးေတြ၀ယ္လာရင္းနဲ႕ scan ဖတ္ရန္လြယ္ကူေစဖို႕
ေကာင္တာေပၚတင္ေပးဖို႕မတတ္ႏိုင္တဲ့အခါနဲ႕ Portable scanner ေလးပ်က္ေနလုိ႕မို႕ ပစၥည္းေတြဆီကုိ
scanner ေလးနဲ႕သြားမဖတ္ေပးႏုိင္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ
ပင္ပန္းတာမၾကည့္ရက္တဲ့ သူမကပဲ အေလးခံျပီး ဆန္အိတ္အေလးၾကီးေတြ
ဆပ္ျပာပံုးအၾကီးၾကီးေတြကုိ ကိုယ္တိုင္သယ္ထုတ္ျပီး ကူညီခဲ့ရသည္။ ထိုကဲ့သို႕
ေစ်း၀ယ္လာသူမ်ား ၄ ေယာက္ေလာက္စံုေသာေန႕တြင္ေတာ့ ညဖက္ေရာက္တိုင္း
အျပင္းဖ်ားေတာ့သည္။
ထုိအခ်ိန္မ်ားတြင္ေတာ့
Decogen လိုမ်ိဳး Biogesic လိုမ်ိဳးအကုိက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေတြ ႏွင့္ အားေဆးေတြကုိ
ပဲေလွာ္စားသလုိ တေလွၾကီးေသာက္၍ သူမ၏ ညတာမ်ားတြင္ မၾကာခဏဆိုသလို
၀င္ေရာက္စိုးမိုးလာေသာ အဖ်ားကုိ ေမာင္းထုတ္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ေန႕မနက္တြင္ေတာ့
ေဆးရိွန္ေၾကာင့္ ႏွံဳးလ်အိပ္ခ်င္လြန္း္ေနေသာသူမ အလုပ္သို႕မသြားႏိုင္ခဲ့။
ထို႕ေၾကာင့္ သူမ၏အလုပ္ခ်ိန္မ်ားသည္ ၁ရက္ျခား သို႕မဟုတ္ ၂ရက္ျခားမ်ားသာျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ဤကဲ့သို႕ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ေနရသည္မ်ားကုိ
အိမ္ကတနည္းနည္းျဖင့္ျပန္သိသြားမွာစိုးေသာေၾကာင့္ နီးစပ္ရာအသိုင္းအ၀ိုင္းကိုလည္းပိတ္ပင္ထားရေသးသည္။
အိမ္ကေက်ာင္းလခေတြ အိမ္ခန္းငွားခေတြ အမ်ားၾကီးပို႕ေပးရေတာ့ တခါတရံေတာ့
ကုိယ့္အိမ္ငွားခေလး ကုိယ္ေပးခ်င္တာမို႕ ၾကိဳးစားရွာခ်င္ေသးသည္။ သို႕ေပသည့္
ထိုခဲ့သို႕ အဖ်ားေ၀ဒနာကုိ မၾကာခဏေပးေလေသာအလုပ္တြင္ အခ်ိန္ၾကာၾကာေတာ့
ဒဏ္မခံႏုိင္ခဲ့ေပ။ တပတ္ကုိ ပ်မ္းမွ် ၃ရက္မွ ၄ရက္ႏွဳန္း ျဖင့္
၃လအၾကာလုပ္အျပီးမွာေတာ့ ေမ်ာက္ေခါင္းရုပ္ေပါက္လာခါ
ယိုင္နဲ႕နဲ႕ျဖင့္လွဳပ္လီလွဳပ္လဲွဲ႕သာက်န္ေတာ့သည္။ ဒါေပမယ့္
လူၾကီးေတြပိုက္ဆံအကုန္သက္သာေစခ်င္ေသာ ဆႏၵျဖင့္ ဇဲြကေတာ့ ျဖင့္မေလွ်ာ့ခ်င္ေသး။
(၃)
First
Semester အျပီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ေတာ့ အိ္မ္လခ ကိုယ့္ဖာသာရွာခ်င္တဲ့ သူမ
ျပကၡဒိန္လုပ္ငန္းမွာက အစ အခ်ိန္ပုိင္း၀င္လုပ္ဖူးသည္။ second semester
ျပန္တက္ခ်ိန္တြင္ ကံဇာတာတစခန္းေလာက္ တက္ခ်င္လာေတာ့ မနက္တိုင္းလို
သူမအလုပ္လုပ္ေသာဆိုင္မွာ သစ္သီးလာ၀ယ္တတ္သည့္ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ႏွင့္မ်က္မွန္းတန္းမိသည္။
သူကလည္း ကုိယ့္ျမန္မာျပည္မွာအလုပ္တာ၀န္က်ဖူးသည္ဆိုပဲ။ သည္ေတာ့ “မဂၤလာပါ”
ဆိုေသာႏွဳတ္ဆက္စကားကုိ မပီကလာ ဆုိရင္း သူမရိွေသာေကာင္တာသို႕သာ
ရင္းႏွီးမွဳျဖင့္ေရာက္လာတတ္္သည္။ သူမအလုပ္မွဒဏ္မခံႏိုင္၍ ထြက္ခ်င္ေနေသာ
၂လခဲြေလာက္အၾကာမွာေတာ့ သူနဲ႕အေတာ္အတန္ရင္းႏွီးလာကာ လူရွင္းေသာေန႕တစ္ေန႕တြင္ေတာ့
စကားစပ္မိရင္း သူမကလွ်ပ္စစ္အဓိကျဖင့္ ေက်ာင္းျပီးေၾကာင္းသိသြားေသာ မန္ေနဂ်ာၾကီးက
သူတို႕ကုမၸဏီတြင္ တပတ္ ၅ရက္ႏွဳန္းျဖင့္ ေက်ာင္းမတက္ခင္အခ်ိန္မ်ားမွာ
အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္၀င္ဖို႕ ကမ္းလွမ္းလာပါသည္။
၀ါသနာပါရာစာေရးစာဖတ္
သီခ်င္းနားေထာင္ရင္းတို႕ျဖင့္ အားလပ္ခ်ိ္န္မ်ားကုန္လြန္တတ္ျပီး
အလုပ္လုပ္ခ်ိန္မ်ားအျပီးတြင္ ဖ်ားတတ္ေသာသူမ သင္ခန္းစာမ်ားလည္း
မေလ့လာမက်က္မွတ္သည္မွာ ၾကာျပီ။ သည္ေတာ့….တပတ္ ၅ရက္လံုး အလုပ္လုပ္ရမည္မွာ
ျဖစ္ႏိုင္ပါမည္ေလာ ျပန္စဥ္းစားရသည္။
ေနာက္ေတာ့
စေနတနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္မွာစာက်က္လို႕ရတာပဲဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ သူမအတြက္
ဖ်ားနာမွဳမ်ားစြာ ပြင့္လန္းေစခဲ့ေသာ Casher အလုပ္ကုိ ၃လတိတိမွာ ေက်ာခိုင္းခဲ့သည္။
(၄)
Mechanical
& Electrical Help Desk ဘ၀ႏွင့္ မနက္ ၈နာရီခဲြမွ ၅နာရီခဲြထိ complain
မ်ားစြာပါ၀င္ေသာ အီးေမးလ္မ်ားကုိစစ္ရင္း ေျဖရွင္းေပးဖို႕ နည္းပညာရွင္မ်ားဆီသို႕
ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ဆက္သြယ္ထားေသာ ဖုန္းထဲမွတဆင့္စာတိုေလးမ်ားပုိ႕ရင္း
သူမရဲ႕တစ္ေန႕တာမ်ားဟာ ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းက်ဥ္းေလးထဲက
အီးေမးလ္အသစ္၀င္လာတိုင္း တတံုတံုျမည္တတ္တဲ့ ကြန္ပ်ဴေလးေရွ႕မွာ ကုန္လြန္ခဲ့ရသည္။
မနက္တုိင္း
၀င္ခြင့္ကတ္ျပားႏွင့္ ၀င္ေပါက္ဟူသမွ်ကုိ scan ဖတ္၀င္ရေသာ။
ျမိဳ႕လယ္ေခါင္တြင္တည္ရိွေသာ။ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားကာ အထပ္ေပါင္းမ်ားစြာရိွေသာ ဆင္တူတာ၀ါ
၂ခုအားအလယ္တြင္ ေပါင္းကူးတံတားျဖင့္ ဆက္သြယ္ထားေသာ။ မ်က္ႏွာျဖဴမ်ားႏွင့္ လစာျမင့္
ေရေပၚဆီလူတန္းစားအသြင္ရိွ၀န္ထမ္းမ်ားလုပ္ကုိင္ေသာ အေဆာက္အဦးၾကီးသို႕ မနက္၈နာရီထိုးတိုင္းအခ်ိန္မွီေရာက္ရိွရန္
သူမကြန္းခုိနားရာ တိုက္ခန္းေလးမွ မနက္၆နာရီထိုးတိုင္း ထြက္ခြာသြားခဲ့ရသည္။
ရံုးခန္းထဲမွာ
မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမ တစ္ေယာက္ထဲရိွမွာမို႕ေက်ာင္းစာေတြလည္း လုပ္ႏုိင္မွာပါဟု
အလုပ္မ၀င္ခင္က အလုပ္အေျခအေနကုိ မန္ေနဂ်ာၾကီးကေျပာထားခဲ့တာေၾကာင့္
စာဖတ္ႏိုင္မည္ပဲထင္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕ဘ၀အေျခအေနကေတာ့ မိနစ္တုိင္းနီးပါး
တတံုတံုတက္လာတတ္သည့္ complain king , complain queen မ်ားဟု သူမနာမည္ေပးထားသည့္
ကၽြန္းသူ ကၽြန္းသားအေပါင္းတို႕၏ အဲယားကြန္း အေအးေလ်ာ့လုိ႕မို႕ ။ ေအးလြန္းလို႕မို႕။
ဆူညံသံေတြထြက္ေနလို႕မို႕။ ဘယ္ေနရာမွာ power trip ျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္လို႕မို႕။ ဘယ္
socket outlet ပံုကုိ မၾကိဳက္လုိ႕မို႕။ မီးေခ်ာင္းအလင္းက ဘယ္လုိမုိ႕။ ဆိုသည့္
မရိုးႏိုင္ေသာ complain မ်ားစြာကို ေရးထားတဲ့ အီးေမးလ္မ်ားကိုဖတ္လို႕ ဒါကေတာ့
Mechanical Technician ကုိလႊတ္ရမယ္။ ဒါကေတာ့ Electrical Technician
စသည္ျဖင့္ခြဲျခားရင္း သက္ဆိုင္ရာ လူဆီသို႕မက္ေဆ့ဂ်္တိုေလးေတြရိုက္ပုိ႕။ သူတို႕ဆီမွ
ဘယ္အခ်ိန္သြားပါျပီဆိုတာ reply ျပန္လာသည္ႏွင့္ complain queen/king မ်ားဆီသို႕
အေၾကာင္းျပန္ႏွင့္ လက္၂ဖက္ဆိုတာ အနားေပးဖို႕သိပ္အခ်ိန္မရိွလွ။ သုိ႕ေပသည့္
ဘာစိတ္ဖိစီးမွဳမွမရိွဘဲ ဘာနည္းပညာမွသံုးစရာမလုိပဲ လူလည္း ပင္ပန္းမွဳမရိွဘဲ။
အိမ္လခ။ ရထားခ မ်ားအတြက္ ပူစရာမလိုေအာင္လံုေလာက္သည္ထက္ အနည္းငယ္ပိုေနေသးေသာ
လစဥ္၀င္ေငြသည္ သူမအား ဤအလုပ္မွာ အခ်ိန္ပုိင္းဆက္လုပ္ေစဖို႕ ဆဲြထားခဲ့သည္။
ညေန
၅နာရီခဲြရံုးဆင္းလွ်င္ေတာ့ ေက်ာင္းသို႕အခ်ိန္မီေရာက္ရန္ အူယားဖားယား ေျပးရေတာ့သည္။
ဒါေပမယ့္လည္း ဘယ္ေသာအခါမွ သင္ခန္းစာအစကို သူမ မမီခဲ့ေပ။ အလုပ္လုပ္ေသာ
ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွ ေက်ာင္းရိွေသာ ရထားလမ္းဂိတ္ဆံုးနီးပါးသို႕
ရထားဂိတ္ေပါင္းမ်ားစြာစီးရမည္မွာ အနည္းဆံုး၄၅မိနစ္ေတာ့ ရိွမည္။
ဒါေတာင္ရထားဂိတ္မွေက်ာင္းသို႕ေရာက္ရန္ ကားတစ္ဆင့္စီးရဦးမည့္ အခ်ိန္ႏွင့္
စာသင္ေဆာင္ဆီသို႕ေရာက္ေအာင္သြားရမည့္ အခ်ိန္မပါေသး။
သည္ေတာ့
အလုပ္လုပ္ေသာ ကုမၸဏီႏွင့္အနီးဆံုး ရထားဂိတ္မွသည္
စာသင္ရာေက်ာင္းေတာ္ႏွင့္အနီးဆံုးရထားဂိတ္သို႕ ရထားတစ္ဆင့္စီး ထို္မွတဆင့္ စာသင္ရာ
Lecture Theatre ႏွင့္အနီးဆံုးေရာက္သည္ထိ တကၠစီကုိသာ ငွားစီးရေလ့ရိွသည္။ ဒါေတာင္
သူမေရာက္သြားခ်ိန္မ်ားမွာ ဆရာစာသင္ေနသည္မွာ အရိွန္ရေနျပီျဖစ္သည္။
၁နာရီစာသင္ျပီးလို႕ အားလပ္ခ်ိန္ ၁၅မိနစ္ေပးခ်ိန္မ်ားတြင္ေတာ့
ေကာ္ဖီစက္ရိွရာသို႕အေျပးသြားလို႕ ေကာ္ဖီတခြက္ ၀ယ္ေသာက္ရတတ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေကာ္ဖီ။
လက္ဖက္ရည္ဆိုသည္မွာ သူမ၏ ရန္သူ။ ၁၀ခါေသာက္တိုင္း ၇ခါေလာက္က
၀မ္းထဲသို႕ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ လည္ေခ်ာင္းတြင္ပ်ိဳ႕လာတတ္ကာ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ပါက
ေ၀ါ့ကနဲ ထိုးအန္တတ္တာေၾကာင့္ အန္ရတဲ့ ေ၀ဒနာဆိုးကို စိုးရြ႕ံမိသည့္ သူမ ဘယ္ေတာ့မွ
မေသာက္တတ္ခဲ့။ သို႕ေပမယ့္ ေကာ္ဖီမွ မေသာက္လွ်င္လည္း တေနကုန္ ပင္ပန္းထားေသာ
သူမမ်က္၀န္းမ်ား ပြင့္ႏုိင္ေတာ့မည္ မထင္။ ျပီးေတာ့ စက္မွ အေၾကြေစ့ေပး၀ယ္ကာ
ေသာက္ရသည့္ ေကာ္ဖီက ဆိုင္ေဖ်ာ္လုိ မျပင္းတတ္တာေၾကာင့္ သူမဒဏ္ခံႏိုင္ပါသည္ေလ။
ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္လွ်င္ေတာ့ ဆရာရွင္းျပခဲ့သည့္ စာမ်ားကုိလည္း
ျပန္လည္ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္းမျပဳႏိုင္ေတာ့။ ငိုက္ျမည္းေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားက
အိပ္ရာဆီသို႕သာ မ်က္ေစာင္းထိုးေနတတ္ခဲ့သည္။
ကုိယ္ယူေသာဘာသာရပ္အလုိက္သာေက်ာင္းတက္ရတာမို႕
တပတ္မွာ ၃ရက္သာတက္ရေသာေၾကာင့္သာေတာ္ေတာ့သည္။ သို႕မဟုတ္ပါက ေနာက္က်မွ
ေရာက္လာတတ္ေသာ။ စာသင္ေသာ ဆရာကို ပင္ပန္းေသာ
မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ရီေ၀ေ၀ၾကည့္တတ္ေသာ။ တခါတရံ လက္ဖက္ရည္ခြက္ၾကီးေရွ႕ခ်လို႕
ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ စားပဲြခံုႏွင့္ ထိမိမတတ္ တဒိုင္းဒိုင္း
အိပ္ငိုက္တတ္ေသာ သူမကုိ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ ေက်ာင္းသားတိုင္း မွတ္မိေပေရာ့မည္။
(၅)
စေနတနဂၤေႏြ
ပိတ္ရက္ေလးေတြမွာေတာ့ ေက်ာင္းတြင္ စာစုလုပ္တတ္ေသာ အတန္းေဖာ္ ျမန္မာမ်ားထံမွ
လြတ္သြားေသာစာမ်ားကုိျပန္ေမးရသည္။ အိပ္ငိုက္လုိ႕ နားမလည္လုိက္ေသာ ပုစၦာမ်ားကုိ
ျပန္ရွင္းေပးေစရသည္။ First semester အခ်ိိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္စဥ္ကေတာ့ Formula
Derivation ေတြမ်ားလွတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းမျပတ္တက္ခဲ့ေသာ စာေတာ္ေသာ ေမာင္ငယ္တစ္ေယာက္က
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို စုရွင္းေလ့ရိွသည္ကုိ သြားေရာက္နားေထာင္ရင္း
မွတ္ဥာဏ္ျပန္ေခၚခဲ့ရသည္။ တျပည္ရပ္ျခားမွာေရာက္ေနခဲ့ေသာ ျမန္မာမ်ား
ဤကဲ့သုိ႕စည္းရံုးကူညီမွဳကုိ သူမ ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ ေမ့မရပါ။ စာနားမလည္မွာကိုသာ
သူမစိတ္ပူသည္။ နားလည္ျပီးလွ်င္ေတာ့ တေန႕စာတေန႕ ခ်က္ျခင္းမွန္မွန္လုပ္သည့္ထဲမပါခဲ့။
သည္ေတာ့ နားလည္ေအာင္ စာရွင္းျပသည္ကို သြားနားေထာင္သည္။ ျပီးလွ်င္ေတာ့ ပစ္ထားျပီး
စာေမးပဲြနီးမွ ကုန္းလုပ္တတ္သည္မွာ သူမအက်င့္။ ပထမႏွစ္၀က္တုန္းကေတာ့
သိပ္မဆိုးခဲ့ပါ။ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုၾကီးႏွင့္စာစုလုပ္ျဖစ္ၾကကာ အနည္းဆံုးေတာ့
၂ပတ္တခါေလာက္ သင္ျပီးသားစာမ်ားကို စုရွင္း စုလုပ္တတ္ၾကေတာ့ စာေၾကြးသိပ္မရိွခဲ့။
ေနာက္ေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္မ်ားႏွင့္မဆံုျဖစ္ၾကေတာ့ေသာ သူမသည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအလယ္တြင္
တကိုယ္တည္းျဖစ္လာခဲ့သည္ေပါ့။ ေက်ာင္းမတက္ရေသာ ေန႕မ်ားတြင္ အလုပ္ကျပန္လာသည္ႏွင့္
ေရခ်ိဳးထမင္းစားခါ စာေရးစာဖတ္ျခင္းမ်ားႏွင့္သာ သူမေပ်ာ္၀င္ခ်င္ခဲ့သည္။ သို႕ေပမယ့္
စက္ရုပ္ဆန္လူသားဘ၀ႏွင့္ တေနကုန္က်င္လည္ခဲ့ရေသာ ကုိယ့္ဦးေႏွာက္ေလးက
စာေပအလွအပႏုရြမွဳေလးေတြ ထြက္မလာတတ္ခဲ့ေတာ့။
အလုပ္သို႕သြားသည့္
လမ္းမွာ အျမဲတမ္း ေျမေအာက္shopping centre ေလးတစ္ခုကို ျဖတ္သြားရသည္။
အိပ္ငိုက္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ခပ္သုတ္သုတ္သြားရသည့္သူမကေတာ့
လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းႏွင့္ပင္ လိုဏ္ေခါင္းတေလွ်ာက္ဖြင့္ထားေသာ
ခပ္အုပ္အုပ္ေလးပ်ံ႕လြင့္လာသည့္ ေတးသံသာမ်ားကုိ ခံစားနားဆင္တတ္ေသးသည္။
ဂီတႏွင့္စာေပဟာ သူမရဲ႕ အေကာင္းဆံုးမိတ္ေဆြပါပဲ။ သို႕ေပမယ့္
အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်ားမွာေတာ့ ဂီတကို မခံစားႏိုင္ခဲ့ဘဲ ေက်ာင္းခ်ိန္မွီဖို႕
ေျပးလႊားရျပန္သည္ေပါ့။
(၆)
စာေမးပဲြနီးလာေတာ့
စေနတနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္မ်ားတြင္ စာလုပ္ဖို႕အခ်ိန္ေပးကာ ေက်ာင္းသို႕သြားေလ့ရိွသည္။
အိမ္မွာေနလွ်င္ေတာ့ မၾကာခဏစာေရးခ်င္တတ္ေသာ လက္မ်ားႏွင့္… မၾကာခဏ
အိပ္ယာေပၚပစ္လွဲအိပ္တတ္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို တားမရႏိုင္ခဲ့။
နားမလည္ေသာစာမ်ားကို
ဆိတ္ျငိမ္စြာျဖင့္ ဖတ္ရသည့္အခ်ိန္မ်ား။ Formula Derivation မ်ားႏွင့္လံုးပမ္းရေသာ
အခ်ိန္မ်ားႏွင့္ စာၾကည့္တိုက္မွ စာအုပ္မ်ားကိုးကားရန္လိုေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ေတာ့
တဦးးခ်င္းသီးသန္႕ထိုင္ႏိုင္ေသာ ။ နံရံေလးႏွစ္ဖက္ႏွင့္ သူမ၏ အဆီထစ္ေနေသာ ၀မ္းဗိုက္ေလးကိုသာမက
ခႏၶာကုိယ္ ခပ္ေသးေသးေလးကိုပါ လုံျခံဳေအာင္ ကြယ္ေပးႏိုင္ေသာ ေထာင့္ေကာင္းေကာင္း
ရွဳခင္းေကာင္းေကာင္းေနရာမ်ားကို သူမေရြးခ်ယ္ေလ့ရိွ၏။ ထိုအခါ စာေလးလုပ္လုိက္
မ်က္စိေညာင္းလွ်င္ျဖင့္ မွန္ျပတင္းမွ ျမင္ေတြ႕ရသည့္
ဟိုခပ္ေ၀းေ၀းမိွဳင္းပ်ပ်ဆီမွ နန္ယမ္းေတာင္ကုန္းေလးကို ေမွ်ာ္ေငးလိုက္ျဖင့္
မိဘမ်ားကုိလြမ္းရင္း စိတ္အပန္းေျဖခဲ့သည္။
စာမ်ားကို
နားလည္ျပီး တခါတရံမွတ္သားရမည့္စာမ်ားပါလာလွ်င္ေတာ့ နားလည္ရံုသာမက
ဦးေႏွာက္ထဲစဲြသြားေစရန္ သူမသည္ အသံထြက္၍သာ ရြတ္ဖတ္ေလ့ရိွသည္။ ထိုအခါ
ဆိတ္ျငိမ္ေနေသာ စာၾကည့္တိုက္ထဲတြင္ သူမ၏ အသံေၾကာင့္ေတာ့
အနီးပတ္၀န္းက်င္မွသူမ်ားကို အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစလို။ ထို႕ေၾကာင့္
ေဆးေက်ာင္းသားမ်ား သုေတသနျပဳလုပ္ရာ သင္ခန္းစာမ်ားသင္ၾကားေလ့ရိွသည့္ biomedical
school ဖက္က ခံုတန္းရွည္မ်ားေပၚသို႕ သူမေျခခ်ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤေနရာေလးတြင္ သူမ ႏွင့္
သူစတင္၍ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့သည္။
။။။။
ဆိတ္ျငိမ္စြာ
စာကိုတိတ္တိတ္ေလးဖတ္ခ်င္လုိ႕ ေဆးေက်ာင္းဖက္သို႕ေျခခ်ခဲ့သည့္ Triple E (Electircal
& Electronic Engineering) မွေက်ာင္းသားတစ္ဦး္ႏွင့္ စာေတြကို ငယ္ငယ္က
စာအံက်က္သလို တတြတ္တြတ္ႏွင့္ ေအာ္က်က္ကာ ဆိုခ်င္ခဲ့ေသာ (Computer Engineering)
မွေက်ာင္းသူတစ္ဦးတို႕ မတူညီေသာ ေက်ာင္းပရ၀ုဏ္ထဲတြင္ ေတြ႕ဆံုမိၾကရာ၀ယ္….
သူကေတာ့
သူမကို ဒီလိုအကဲခတ္ခဲ့သည္။
တစာစာႏွင့္
အာျဗဲၾကီးစာေအာ္ဆိုေနေသာ ပုတက္တက္ အသားညဳိညိဳေကာင္မေလးတစ္ေယာက္္ကို
သူမ်က္စိစပါးေမြးစူးခဲ့သည္။ အာျဗဲႏွင့္ စာေအာ္ဆိုကာ ပတ္၀န္းက်င္ကို
ဒုကၡေပးရံုႏွင့္မ၀ေသး။ တခါတရံ သူမဆီကုိ မၾကာခဏ ၀င္လာတတ္သည့္
ဖုန္းေတြကိုလည္းေျပာလိုက္ေသးသည္။ ေတာ္ေတာ္အျမင္ကတ္ဖို႕
ေကာင္းေအာင္အာရံုေနာက္သည့္ေကာင္မေလး။ အနားမွာ သူပဲရိွလို႕သာေပါ့။
တျခားႏိုင္ငံျခားသားေတြသာရိွလွ်င္ စာေအာ္ဖတ္သည့္ေကာင္မေလးအျဖစ္ ကြက္ၾကည့္ၾကည့္တာ
ခံရဦးမည္။
သူမကေတာ့
သူ႕ကို ဒီလိုအျမင္ကတ္ခဲ့သည္။
ငါ့ဖာသာ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေလး စာေအာ္ဆိုခ်င္လို႕ ဘယ္သူမွမရိွတဲ့ ဒီေနရာကို
လာဦးထားပါတယ္။ ဒီတစ္ေယာက္ကေရာက္ေနျပန္ျပီ။ ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ အေႏွာင့္အယွက္ပဲ။
အျမင္ကုိ ကတ္တယ္ေတာ္။ သူမေက်နပ္လို႕ေျပာင္းေျပးသြားလည္း ေအးတာပဲ။
ငါတစ္ေယာက္ထဲစာေအာ္လုိ႕ရတယ္။ လို႕ေတြးကာ ပိုေတာင္ေအာ္ပစ္လုိက္သည္။
သည္လိုႏွင့္
စေနတနဂၤေႏြ ၂ပတ္ေလာက္ တေယာက္ကို ခံုၾကီးတခံုစီေနရာယူျပီး အႏိုင္မခံအရံွဳးမေပး
ဘယ္သူမွမဖယ္ခြာၾကပဲ စာအတူလုပ္လာရင္းႏွင့္ သူမ၏ စာေအာ္သံကုိ က်င့္သားရကာ
မိ္တ္ေဆြဖဲြ႕ရင္းႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ခဲ့သည္။
(၇)
စာလုပ္ရင္းနားေသာအခ်ိန္တြင္
သူကသီခ်င္းေတြဖြင့္သည္။ သူ႕ခ်စ္သူေကာင္မေလးပို႕ထားေသာ အီးေမးလ္မ်ားႏွင့္
ဓာတ္ပံုမ်ားကိုဖြင့္ကာ အလြမ္းေျဖသည္။ သူမက အင္တာနက္ဖြင့္ကာစာေတြ
ကြန္မန္႕ေတြေလွ်ာက္ေရးေတာ့သည္။ တခါတေလေတာ့ ေရးထားတတ္သည့္ စာတို ကဗ်ာတိုေလးမ်ားကို
သူ႕ကုိေပးဖတ္သည္။ သူကေတာ့ မခံစားတတ္။ မွတ္ခ်က္မေပးတာမ်ားသည္။
တခါတရံေပးတတ္သည့္မွတ္ခ်က္ေလးကေတာ့ ဘာေတြေရးထားမွန္းမသိဘူးဟူ၍….
ရံဖန္ရံခါံပိတ္ရက္ေလးစာလုပ္ေနခ်ိန္တြင္
အရင္လုပ္ခဲ့ေသာ ျပကၡဒိန္လုပ္ငန္းက လူလိုလို႕ လာကူေပးပါဆိုလွ်င္ ေနာက္ဆံုး semester
အတြက္ အခ်ိန္ျပည့္လုပ္ရေသာရံုးလုပ္ငန္းမွ ခဏထြက္ျပီး ကိုယ္လုပ္ခ်င္ခ်ိ္န္မွ
သြားေရာက္လုပ္ကုိင္ႏိုင္ေသာ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မ်ားကို ျပန္လုပ္မည္
စိတ္ကူးတာေၾကာင့္ မိတ္ပ်က္၍မျဖစ္။ ထိုအခါ စာလုပ္ေနရင္းႏွင့္ အလုပ္သို႕ထေျပးရ၏။
ထုိအခါမ်ိဳးတြင္ေတာ့ သူက “နင့္မလည္း
စာေမးပဲြနီးတာေတာင္ အလုပ္ကုိေျပးရေသးတယ္ ဒုကၡ“ ဟုေျပာသည္။ သူမကလည္း သူ႕ေရွ႕တြင္
၀မ္းနည္းသေယာင္မ်က္ႏွာထားေလးထားလုိက္ကာ “တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕အတြက္လြယ္ေပမယ့္
ကုိယ္ဟာ ရုန္းကန္လာခဲ့ဖူးတယ္“ ဟု
သီခ်င္းေလးတပိုင္းတစဆိုျပလိုက္လွ်င္ေတာ့ “နင္က
အိမ္ကယူလည္းရလ်က္နဲ႕ မယူတာကုိး လူဆုိးမရဲ႕“ ဟုေျပာဆိုရင္းက်န္ရစ္တတ္၏။
(၈)
သုိ႕ႏွင့္
ေနာက္ဆံုး semester တြင္ စာတမ္းျပဳစုရန္ ႏွင့္ Dissertation
ၾကီးေအာင္ျမင္ေစရန္အတြက္ သူမအတြက္ အခ်ိန္ပိုရမည္ျဖစ္ေသာ
အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ခြင္ထဲသို႕ျပန္လည္၀င္ေရာက္ရျပန္သည္။ သည္ေတာ့လည္း
အဖ်ားႏွင့္ ျပန္မိတ္ေဆြဖဲြ႕ခဲ့ရျပန္၏။
အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္၀င္ေတာ့
၀င္ေငြက ၃ပံု ၂ပံုနီးပါးေလ်ာ့က်သြားျပန္သည္။ သည္ေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္ပဲ
ျပန္လုပ္ခ်င္ေတာ့တာပါပဲ။ စာေမးပဲြနီးမွ စာစုပံုရွင္းတတ္ေလ့ရိွတဲ့ သူမက စာကိုေတာ့
ေနာက္မွ စုပံုရွင္းဖို႕ စိတ္ကူးထားသည္။ ဒါေပမယ့္ Dissertation လုပ္ရင္းနဲ႕
အဆင့္အလုိက္ရလဒ္ေတြ ဆရာကုိ ျပႏိုင္ဖုိ႕ ႏွင့္ ရလာဒ္ေတြရရိွပံုအဆင့္ဆင့္ကို
စာတမ္းျပဳစုဖုိ႕ရန္အတြက္ကေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္ျပန္လုပ္ပါက မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့။
သို႕ႏွင့္ ေငြေၾကးႏွင့္ အခိ်န္ကုိ လဲလွယ္ခဲ့ရသည္။
ဤသို႕ႏွင့္
လုိအပ္ေသာေငြေၾကးႏွင့္မရွိမျဖစ္ေသာ အခ်ိန္တုိ႕ကို
ယွဥ္ၾကည့္ေနဖို႕အခ်ိန္မ်ားမရခဲ့ဘဲ။ ပေရာ့ဂ်က္မ်ား။ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ား
Dissertation လုပ္ရန္အခ်ိန္မ်ားကုိ ေလာက္ငွေအာင္ ခဲြေ၀သံုးစဲြရင္း
အသားက်လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ စိတ္ဖိစီးမွဳ မ်ားသေလာက္ ၀င္ေငြလည္း
လံုေလာက္စြာေကာင္းမြန္ေသာ အလုပ္တစ္ခုက ကမ္းလင့္လုိ႕ၾကိဳလာျပန္သည္။
ထိုအခ်ိန္ကေတာ့
Dissertation က ၇၀%ရာခိုင္ႏွဳန္းေလာက္ျပီးခဲ့ျပီး ဆက္လုပ္ဖို႕ရာ
တစ္ေနခဲ့သည့္အခ်ိန္ ထို႕ေၾကာင့္ စာတမ္းၾကီးတစ္ခုစာျပဳစုဖို႕ အစပ်ိဳးထားခဲ့ျပီး
..ျပန္၀င္မည္ေလာ။ ဆက္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ သူမရဲ႕ Dissertation ၾကီးမျပီးခဲ့လွ်င္
ဒီဂရီမရေတာ့မွာမို႕ စာတမ္းအေျခအေနကလည္း ဘယ္ေလာက္ၾကာမည္မသိ။ Result ထြက္ဖို႕ရာလည္း တစ္ေနခဲ့သည့္အခ်ိန္မို႕စိတ္ေတြ
ေထြျပားကာ အလုပ္ကုိလည္း လုပ္မည္မလုပ္မည္အေၾကာင္းမျပန္ခဲ့။
အလုပ္မွဖုန္းဆက္ေခၚျပီး
စာေမးပဲြနီးပါက ခြင့္ယူခြင့္ေပးမည္ျဖစ္တာေၾကာင့္လက္ခံေစလိုေၾကာင္း
ေျပာလာတဲ့အခါတြင္ေတာ့ သူမအခ်ိန္ျပည့္အလုပ္တစ္ခုေတာ့ ျပန္ေရာက္ခဲ့ရသည္။
ဒီတစ္ၾကိမ္တြင္ေတာ့ ပထမ အခ်ိိန္ျပည့္အလုပ္လို စိတ္ဖိစီးမွဳမနည္းခဲ့။
အခ်ိန္တိုင္းဟာ စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားေအာက္တြင္ ကုန္ဆံုးခဲ့ရသည္။
ေနထိုင္ခြင့္
ကဒ္ကုိလည္း ေက်ာင္းသားကဒ္မွ ၀န္ထမ္းကဒ္သို႕ကူးေျပာင္းျပီးျပီမို႕ အားတင္းခါပင္
၂ခုလံုးႏိုင္ေအာင္လုပ္ရေတာ့သည္။ အထက္တန္းစာေမးပဲြေျဖဆိုခ်ိိန္မွာေတာင္ ည၁၂နာရီထက္
ပုိညဥ့္နက္ေအာင္ စာမက်က္တဲ့သူမရဲ႕ ညအိပ္ခ်ိန္မ်ားသည္ စာတမ္းေရးရန္အတြက္ ရလဒ္ၾကီးျပီးေအာင္လုပ္ဖို႕ရန္အတြက္
အျမဲပဲ ၂နာရီေက်ာ္ခဲ့ရသည္။ မနက္ေရာက္လွ်င္ အိပ္ရာမွထလုိ႕
စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားစြာျပည့္ေနေသာ အလုပ္သို႕သြားရျပန္၏။
တခါတေလ
ေက်ာင္းအီးေမးလ္ကို အလုပ္ထဲတြင္ ၀င္စစ္ခိုက္္ ပေရာ္ဖက္ဆာက ကိုယ္ေရးထားတဲ့
စာတမ္းကို မၾကိဳက္လုိ႕ မွတ္ခ်က္ေတြေပးကာျပင္ခိုင္းခ်ိန္ႏွင့္ သူမ၏့ အလုပ္မွလည္း
စိတ္ဖိစီးမ်ား မမွ်ွေအာင္ ေတြ႕ၾကံဳေနရခ်ိန္မ်ားႏွင့္ တုိက္ဆိုင္လွ်င္ေတာ့
မခံစားႏို္င္တဲ့စိတ္နဲ႕ ဘယ္သူ႕မွ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခ်ံဳးပဲြခ်ကာ အားပါးတရ
ငိုမိေတာ့သည္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက ဘာမ်ားျဖစ္သလဲဟ။
ဆုိကာေမးၾကျမန္းၾကႏွစ္သိမ့္ၾကလုပ္ၾက၏။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ေတာ့ သူမက ငိုရင္းလက္စနဲ႕
ပေရာ္ဖက္ဆာ ပို႕ထားတဲ့ အီးေမးလ္ကို လက္ညိွဳးထိုးျပလိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့
သူတုိ႕သေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္။ ထိုအခါ ခြင့္ယူမလားဘာလုပ္မလည္း ဟုေမးလာေတာ့ သူမက
ရွိဳက္လက္စမရပ္တန္႕ႏို္င္ဘဲရိွဳက္ၾကီးတငင္ျဖင့္ ငါက ည၂နာရီထိ ေရးထားတာကို
ပေရာ္ဖက္ဆာၾကီးက မၾကိဳက္ဘူးတဲ့။ ဟု လက္ညိွဳးတထိုးထိုးျဖင့္ ရင္ဖြင့္္မိေတာ့သည္။
(၉)
ထုိအခ်ိန္မွ
စ၍ စိတ္ထဲရိွတိုင္း မေအာင့္အည္းတတ္ဘဲ တံု႕ျပန္တတ္ေသာ။ စိတ္ကို
ထိန္းခ်ဳ႔ပ္ႏိုင္မွဳနည္းေသာ။ ခံစားလြယ္ေသာ သူမ၏ စိတ္ရင္း စရုိက္ကုိ
လူတိုင္းသိျမင္သြားခဲ့သည္။ ( စီနီယာကေတာ့ သူမအား “ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ကို
တင္းထား တင္းထား“ ဟု အျမဲအားေပးေလ့က်င့္ေနခဲ့သည္မွာ ယခုထက္တိုင္ ဒါေပမယ့္
ယခုထိတိုင္လည္း သူမစိတ္မ်ားကုိ မေျပာင္းလဲႏို္င္ခဲ့ေသးပါ)။ သုိ႕ႏွင့္
မေအာင့္အီးႏိုင္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ငိုေၾကြးရင္း။ ငိုက္တလွည့္ စိတ္ညစ္တလွည့္ ၾကားမွ
ေက်ာင္းစာမ်ားကိုလုပ္လိုက္ရင္းႏွင့္…သူမ ေက်ာင္းျပီးသြားခဲ့သည္။
(၁၀)
ပုိက္ဆံကုိ
သူတပါးတိုင္းျပည္မွာ ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြရေတာ့မွ စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားႏွင့္ ရင္းကာရခဲ့ေသာ
၀င္ေငြမ်ားအျဖစ္ သူမတန္ဖိုးထားတတ္ခဲ့လာသည္။
တခါတရံ
ဖုန္းဆက္မိခ်ိန္မ်ားတြင္ သူငယ္ခ်င္းကသူ႕အိမ္ေထာင္ေရး ေရွ႕ေရးမ်ားကုိေျပာျပတတ္သည္။
နင္လည္း ေယာက္်ားယူေတာ့ဟု တိုက္တြန္းတတ္ေသးသည္။ ထိုကဲ့သို႕ တိုက္တြန္းတိုင္း
“သူငယ္ခ်င္းေရ…. ကုိယ္က စာေတြကုိ သင္ယူခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသူေလးပဲျဖစ္ခဲ့ဖူးတာေလကြယ္။
အခ်စ္အေၾကာင္းေလး ေၾကညက္ေအာင္ အခ်စ္ရဲ႕ေက်ာင္းသူေလး လုပ္ဖို႕ေတာ့ လိုလိမ့္ဦးမယ္။
ဒါမွလည္း နင္ေျပာတဲ့ အိမ္ေထာင္ျပဳေရး ခိုင္ျမဲေအာင္ထိန္းသိမ္းႏုိင္မွာေပါ့။“ ဟု
ရယ္သြမ္းေသြးကာ ျပန္လည္စေနာက္ခဲ့သည္။
တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ
ပညာသင္ၾကားရေသာ့ ေက်ာင္းသူေလးဘ၀ႏွင့္ စာေတြကို ေက်ညက္ေအာင္
ၾကိဳးစားေလ့လာသင္ယူလုိ႕..ကံ၊ဥာဏ္၊၀ီရိယ ထပ္ေပါင္းကာ ဘ၀အသက္ေမြးမွဳအတြက္
ျမင့္မားေသာခံုတစ္ခံုရရိွေအာင္ ၾကိဳးစားရမည္မွာ ျဖစ္နိုင္ေပေသးသည္။
အခ်စ္ရဲ႕ေက်ာင္းသူအျဖစ္ ျမတ္ႏုိးတြယ္တာခ်စ္ခင္မွဳ၊ သစၥာရိွမွဳ ႏွင့္
ေမတၱာမပ်က္ယြင္းမွဳဳတို႕ကို ကိုယ့္ခင္ပြန္းဆီက ဘ၀တစ္သက္တာလံုး မပ်က္မယြင္းေအာင္
ထိန္းသိမ္းရရိွေစဖို႕ ၾကိဳးစားရမည္မွာ တကယ္ေရာ လြယ္ပါမည္ေလာ၊
ျဖစ္ႏုိင္ပါမည္ေေလာဟု။ သူတစ္ပါးစိတ္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ဆဲြငင္ဖို႕ရာ
ယံုၾကည္မွဳနည္းလြန္းေသာ သူမေတြးေနမိပါသည္။